gnúfa

(-ða), v. to droop (g. með höfðinu).

* * *

1.

ð, (qs. gnúpa), to droop, stoop; skalf hón öll af hræðslu ok gnúfði hón með höfði sínu, Str. 76.

2.

adj. drooping, stooping; hann sat gnúfa hryggr … lypti upp höfði sínu, Str. 73.